Breakdancing op de Olympische Spelen van 2024: In gesprek met Maikel Walker

We hadden een gesprek met Maikel Walker, een Nederlandse breakdancer met een handicap die breakdance jurylid is geworden. Maikel heeft een uitgebreide geschiedenis met de sport, die begon in de jaren 80 en hem naar internationale podia heeft gebracht. Zijn stijl is beïnvloed door zijn training in vechtsporten en zijn tijd als 'b-boy'.

Breakdancing wordt voor het eerst een Olympische sport tijdens de Spelen van Parijs 2024. En Nederland maakt zich op om onze beste 'breakers' naar voren te sturen. Maikel geeft ons de inside scoop en vertelt over zijn inspirerende reis met breakdancen.

Hé Maikel, kun je ons wat vertellen over jezelf en waar je nu werkt. En ook, wat is je connectie met Breakdancing?

Ja! Mijn naam is Maikel Walker en ik werk als Senior Adviseur Internationale Bedrijfsontwikkeling in Canada en de Verenigde Staten bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) Maar, ik heb natuurlijk een achtergrond als breker.

Ik begon met 'breken' in 1984. Het voelde toen als de eerste golf van mensen die in Nederland braken. Ik zag een film genaamd 'beat street' die dat jaar uitkwam en het wakkerde mijn interesse aan. Van 1984 tot 1988 begon ik het heel serieus te nemen en te beoefenen. Overigens; binnen de gemeenschap noemen we het vaak 'breaking' in plaats van breakdancing. (En daarom zullen we het voor de rest van dit gesprek 'breaking' noemen)

Ik nam een pauze in 1988 en begon weer in 1997 met een crew in Rotterdam. We traden veel shows op, hadden veel dance battles en stonden zelfs internationaal op podia. In 2002 begonnen we een school genaamd het 'Hip Hop Huis'. Die bestaat nog steeds, ook al ben ik er niet meer bij betrokken, en leert veel jongeren de sport 'breaking'.

In 2004 trad ik op tijdens de Olympische Spelen in Athene. We deden straatshows en hadden ook een plek in het Heineken Holland huis, dat was een paviljoen gewijd aan Nederlandse sporters. In het verleden was ik dus actief in de breeksport, maar nu vervul ik de rol van een World Dance Federation gecertificeerd jurylid, wat betekent dat ik gecertificeerd ben om nationale en wereldkampioenen te jureren, maar ook de Olympische Spelen. Ik oefen nog steeds drie keer per week en ben graag bij de sport betrokken op welke manier dan ook.

Kun je ons meer vertellen over je rol nu als jurylid bij breaking events? Hoe anders voelt het als danser en nu als jurylid?

Als danser is de gemeenschap erg hecht. We zijn altijd samen en gaan met iedereen om, ook met de concurrenten. En als jurylid kun je daar niet altijd deel van uitmaken vanwege de onpartijdigheid van de competitie. Het is soms moeilijk om me mijn rol in de gemeenschap nu opnieuw voor te stellen als jurylid in plaats van als danser.

Als WDSF-jurylid heb ik formele examens moeten afleggen om gekwalificeerd te worden, afgezien van mijn achtergrond als danser. We hebben een systeem dat is opgezet voor wedstrijden dat is gebouwd om eerlijk en transparant te zijn voor iedereen. In mijn nieuwe functie ben ik me daar zeer van bewust en neem ik het serieus.

Ik was dit weekend in Madrid voor een wedstrijd en zag dansers die ik al meer dan 20 jaar ken. Ik kon echter pas na de wedstrijd met hen praten. Het is een grote verschuiving, maar ook een die ik omarm omdat ik de rol die ik nu speel ook erg leuk vind.

Over optreden op de Olympische Spelen gesproken: In 2024 wordt Breaking voor het eerst officieel een Olympische Sport! Is dat spannend en denk je dat het invloed zal hebben op de gemeenschap waarover je sprak?

Het is een vraag waar iedereen aan denkt. En ik vind het fantastisch dat het een Olympische sport is geworden, omdat het deuren opent waartoe we geen toegang hadden toen ik begon. Nu staan grote sportmerken in de rij die nooit overwogen sponsorovereenkomsten met breakers te sluiten. Het is een kans om een zeer serieuze sportcarrière op te bouwen voor veel 'breaking' atleten.

Natuurlijk zijn er mensen die er niet helemaal achter staan dat het een Olympische sport wordt. Ik denk dat dat is omdat zij veel vrijheid vinden van de regels die geformaliseerde sport met zich meebrengt in iets als breaking. Het is vergelijkbaar met Hip Hop als muzikale expressie, die vaak regels opdringt of ondermijnt. Bij de Olympische Spelen wordt het een sport en daar horen regels bij.

Maar ik denk dat beide werelden in harmonie kunnen bestaan. We hebben onze eigen platforms die niet de Olympische Spelen zijn en de regels daar worden bepaald door de gemeenschap eromheen. Maar voor dansers die ook een sportieve carrière als atleet willen, is daar ook ruimte voor.

De mensen die zich willen bezighouden met breken als middel tot zelfexpressie kunnen dat blijven doen. En voor degenen die het benaderen door de lens van sport en competitie op het hoogste niveau; ook voor hen is er nu ruimte! Deze processen die hand in hand gaan zullen elkaar alleen maar kracht geven in plaats van iets weg te nemen van een van beide benaderingen.

Dus, hoe ga je van een breaking hobbyist of zelfs een serieuze battle danser binnen gemeenschappen, naar een Olympische breakdancer? Wat is het proces?

Nou, het is niet gemakkelijk, maar het is zeker mogelijk. Dansers hebben nu de mogelijkheid om deel te nemen aan vele wereldwijde wedstrijden. En zoals ik al eerder zei, geven meer merken hiervoor financiële steun, want het is niet altijd het soepelste proces om van breken te leven. Sommige merken hebben zelfs hele teams gevormd. Zo kunnen dansers hun energie richten op training en deelname aan het wedstrijdcircuit dat naar de Olympische Spelen leidt.

Dansers die het tot het Olympisch team van Nederland schoppen, moeten eerst het hele jaar door ranking evenementen doorlopen. Op basis van de cumulatieve resultaten van deze wedstrijden wordt de top 3 mannen en top 2 vrouwen geselecteerd voor het Nederlands Olympisch team om te breken.

Zij moeten dan echter vechten voor hun plek om de Spelen te halen. Er zijn slechts 16 plaatsen beschikbaar voor breekteams op de Olympische Spelen, waarbij de plaats van Frankrijk als gastland verzekerd is. Het wordt een zware competitie, maar ik weet zeker dat we het kunnen halen.

Voordat de Olympische Spelen in beeld kwamen, was het veel moeilijker om je leven te wijden aan het breken als professioneel atleet. Er is zoveel steun nodig en zelfs regeringen raken erbij betrokken. Daarnaast zijn er nu trainingsschema's en teams van trainers en ondersteunend personeel om te helpen met diëten, herstel en alles wat een profsporter nodig heeft om te slagen.

Ik zie de verandering persoonlijk bij mijn vrienden en collega's in de sportwereld. Er was altijd een immense hoeveelheid talent, maar nu is er ook het praktische aspect van de financiën. Iedereen kijkt nu naar de mogelijkheid om een Olympische profsporter te worden. Kinderen kunnen nu naar hun ouders gaan en zeggen "Ik wil een professionele breker worden" en merken dat hun ouders daar ook waarde in zien. Het is een hele nieuwe wereld van mogelijkheden!

Als we het hebben over bedrijven en overheden die betrokken zijn: Welke veranderingen zie je binnen Nederland? Ondersteunt het ecosysteem van de sport het doorbreken?

Er zijn veranderingen en meer mensen raken betrokken, maar naar mijn mening nog niet in het tempo dat de sport nodig heeft. Dansers krijgen vaak financiële steun voor het bijwonen van wereldwijde wedstrijden, maar het proces moet eerder beginnen dan dat stadium. Ik zou graag zien dat meer bedrijven bij dit proces worden betrokken en de waarde inzien die verbondenheid met deze sport kan opleveren.

En wat de overheid betreft, hoop ik dat we inzien dat we, om op wereldniveau te kunnen concurreren en onze beste atleten in team NL naar de Olympische Spelen te kunnen sturen, moeten investeren in de infrastructuur en de programma's rond de sport. Daarnaast is er een breaking divisie bij de Nederlandse Dansbond die altijd op zoek is naar samenwerking met mensen die geïnteresseerd zijn.

Er liggen uitdagingen in het verschiet zoals je beschrijft, maar ook heel inspirerend. Wat gaat volgens jou helpen om als sport te breken en deze uitdagingen aan te gaan?

Het zijn veel verschillende dingen die samen moeten komen om het succes van deze sport en onze atleten te garanderen. Maar het begint met de wetenschap dat breakers serieuze professionele atleten zijn en zo trainen. En breken als sport zal alleen maar blijven groeien in populariteit en invloed wereldwijd.

De Olympische Spelen, zoals we hebben besproken, is een enorme stap, maar daar eindigt het niet. We moeten het ook benaderen vanuit de rol van overheden, bedrijven, de breakgemeenschap en het publiek. Als die allemaal samenkomen en het positieve potentieel van deze sport inzien, kunnen we veel laten gebeuren. Breaking is een sport die mensen een platform geeft voor zelfexpressie, inclusie, hoop, en nu een carrière als professioneel sporter.

We hebben het al gehad over de rol die overheden en bedrijven innemen en kunnen blijven spelen. En van de kant van de gemeenschap wil ik iedereen oproepen om de toekomst van de sport te steunen. Het zou geweldig zijn als meer ouders hun kinderen aanmoedigen om de sport op te pakken. En coaches die hen vaardigheden bijbrengen in het breken, maar ook begrip voor het belang van de gemeenschap en de wereldwijde impact van deze sport.

En voor het publiek wil ik iedereen uitnodigen om een wedstrijd live te gaan bekijken. Je kunt het altijd online bekijken, maar er zijn veel evenementen zoals Het Notoruis IBE in Heerlen en de Nederlandse Breaking League, die lokaal plaatsvinden. En nog veel meer wereldwijd. In het publiek zitten is een andere ervaring. Het is toegankelijk en de gemeenschap heeft niets dan liefde voor degenen die breaking omarmen.

We hebben een lange weg afgelegd sinds ik mijn reis met 'breaking' begon in de jaren 80. Stel je voor dat in 2024 een Nederlandse atleet de allereerste Olympische gouden medaille voor breken wint. Het is een kans om geschiedenis en een nieuw tijdperk voor de sport te creëren!

Laten we samen het spel veranderen!